ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ – ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ- ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΚΑΙ ΕΠΙΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΑΣ:«HOMERATHON»

It's not all Greek to them

Είναι 7.30 το πρωί και ο πρώτος στίχος της Οδύσσειας:

 «Ανδρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροπον, ος μάλα πολλά» ακούγεται από τον κήπο του πανεπιστημίου.

Σε κάποιες περιπτώσεις οι φοιτητές και οι καθηγητές αποφασίζουν να ζωντανέψουν περισσότερο τη διοργάνωση και επιστρατεύουν περικεφαλαίες, χλαμύδες και δάφνινα στεφάνια, αναφέρει το Έθνος.

Είναι μια από τις ημέρες που οι ήρωες του Ομήρου ζωντανεύουν σε δεκάδες αμερικανικά πανεπιστήμια, από τη Νέα Υόρκη έως το Τέξας, με την ανάγνωση της Οδύσσειας και της Ιλιάδας από τον πρώτο έως τον τελευταίο στίχο τους.

Φοιτητές, καθηγητές, διοικητικοί υπάλληλοι και άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά μοιράζονται την αγάπη για τα διάσημα έπη, περιμένουν τη σειρά τους για να διαβάσουν ένα απόσπασμα της Οδύσσειας ή της Ιλιάδας με σκοπό να μεταδώσουν τη γνώση για τον Ομηρο στους σπουδαστές και την τοπική κοινωνία. Η ανάγνωση ξεπερνά σε διάρκεια τις 15 ώρες και ολοκληρώνεται λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, όταν ο τελευταίος αναγνώστης διαβάσει το στίχο: 

«Μέντορι ειδομένη ημέν δέμας ηδέ και αυδήν»

Οι μαραθώνιοι έχουν γίνει τόσο δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια ώστε οι Αμερικανοί εφηύραν τον όρο «Homerathon», τυπώνοντας πάντα τα αντίστοιχα μπλουζάκια και αφίσες, ώστε να προωθήσουν τη διοργάνωση.

Οι καθηγητές Τσάρλς Τσέισον και Τζάκι Μάρεϊ θεωρούν ότι οι μαραθώνιοι ανάγνωσης των έργων του Ομήρου έχουν εκπαιδευτική αλλά και ψυχαγωγική διάσταση.

Οι «Ομηρικοί Μαραθώνιοι» είναι λίγο από όλα. Έχουν κάτι από αναπαράσταση των γιορτών της αρχαίας Αθήνας, όπου γινόταν απαγγελία των ομηρικών επών από την αρχή μέχρι το τέλος, και κάτι από πρακτική εξάσκηση για τους φοιτητές κλασικών σπουδών. Επιπλέον, χαρακτηρίζονται από το συνηθισμένο αμερικανικό κολεγιακό χιούμορ. Ο Τσαρλς Τσέισον, διευθυντής του τμήματος κλασικών σπουδών στο πανεπιστήμιο του Τέξας, το οποίο ήταν ένα από τα πρώτα που διοργάνωσαν ένα μαραθώνιο ανάγνωσης ομηρικού έργου λέει στο «Εθνος» ότι «αυτό είναι ακριβώς το είδος της πρακτικής άσκησης που χρειάζονται οι φοιτητές των κλασικών σπουδών. Επίσης είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος για να δείξουμε κάτι διαφορετικό στην πλειονότητα των φοιτητών που σπουδάζουν μαθηματικά, διοίκηση επιχειρήσεων ή οικονομικά, με το σκεπτικό ότι θα έχουν καλύτερα αμειβόμενες δουλειές. Δυστυχώς, στις ΗΠΑ οι κλασικές σπουδές κινδυνεύουν».

Τους κερδίζει η Οδύσσεια

Μολονότι και τα δύο έπη του Ομήρου είναι εξαιρετικά δημοφιλή, η πλάστιγγα γέρνει ελαφρά προς την Οδύσσεια αφενός επειδή η Ιλιάδα είναι κατά 3.500 στίχους μεγαλύτερη και αφετέρου επειδή θεωρείται, θεματικά, από τους Αμερικάνους πιο «βαρύ» έργο. Η Τζάκι Μάρεϊ, καθηγήτρια κλασικών σπουδών του κολεγίου Skidmore στη Νέα Υόρκη, εξηγεί ότι «προτιμούμε την Οδύσσεια γιατί είναι περισσότερο γνωστή στον κόσμο, και επιπλέον είναι αρκετά περιπετειώδης για να κρατά το ενδιαφέρον των ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το έργο του Ομήρου. Έχει ιστορίες με τέρατα και μάγισσες που πάντα κρατούν το ενδιαφέρον».


Θα περίμενε κάποιος ότι αυτοί οι μαραθώνιοι απευθύνονται αποκλειστικά στους φοιτητές και τους καθηγητές του τομέα των κλασικών σπουδών. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική. Τρεις χιλιάδες χρόνια μετά τη συγγραφή τους, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια εξακολουθούν να γοητεύουν τους αναγνώστες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. «Αναμφίβολα η πλειονότητα όσων έρχονται να διαβάσουν ή να ακούσουν ανήκουν στον κλάδο μας. Έχουμε όμως και μαθητές σχολείων, φοιτητές άλλων κλάδων που δεν κάθονται 15 ώρες, αλλά περνούν για μία ώρα και ακούν κάποιες ραψωδίες, απλούς ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με το πανεπιστήμιο. Πριν από λίγα χρόνια ήρθε για να λάβει μέρος ένας συνταξιούχος καθηγητής, ο οποίος ταξίδεψε εκατοντάδες χιλιόμετρα μόνο για να διαβάσει μια ραψωδία».

ΠΗΓΗ ethnos.gr