Από το κελί του στο Ρόμπεν Άιλαντ ως την τελευταία του μάχη με το χρόνο, το πρόσωπο του Νέλσον Μαντέλα κοσμεί την Παρασκευή τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ολόκληρου του κόσμου, με τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις να του πλέκουν το εγκώμιο.
Οι αίθουσες σύνταξης περίμεναν από καιρό την ανακοίνωση του θανάτου του πρώτου μαύρου προέδρου της Νότιας Αφρικής και κρατούσαν έτοιμους προς χρήση τους φακέλους τους για τη μάχη του εναντίον του απαρτχάιντ.
Στη χώρα του, οι περισσότερες εφημερίδες κυκλοφόρησαν χωρίς χρώμα, σε άσπρο και μαύρο.
«Χάμπα κάλε Μαντίμπα» (Αναπαύσου εν ειρήνη Μαντίμπα): πολλοί τίτλοι τού απευθύνονταν στη γλώσσα του, την κόζα και τον τιμούσαν χρησιμοποιώντας γι' αυτόν το όνομα που είχε η φυλή του πρώην προέδρου, ο οποίος απεβίωσε το βράδυ της Πέμπτης σε ηλικία 95 ετών.
Η εφημερίδα Die Burger που κυκλοφορεί στα αφρικάανς, γράφει απλώς «Έφυγε» και η Sowetan «Γκουντμπάι Τάτα» (Αντίο Μπαμπά).
«Ο κόσμος κλαίει» και «η Νότια Αφρική πενθεί», καθώς στερήθηκε έναν «ήρωα της ανθρωπότητας», γράφει η εφημερίδα The Star, αντανακλώντας το εύρος των διεθνών αντιδράσεων και τον ομόθυμο φόρο τιμής στο νεκρό.
Καθώς υπήρξε το σύμβολο μιας ζωής που θυσιάζεται σ' ένα ιδεώδες δικαιοσύνης και ελευθερίας, το περιοδικό New Yorker επέλεξε ένα πορτρέτο από τα νιάτα του Μαντέλα στο οποίο φέρει ακόμη μουστάκι, ενώ το περιοδικό Time δημοσίευσε μια πιο πρόσφατη φωτογραφία ενός «Μαντίμπα» που έχει γκριζάρει.
Όμως και στις δύο φωτογραφίες, η γροθιά του είναι υψωμένη στον ουρανό.
«Η συμφωνία ανάμεσα στο χαρακτήρα και τα γεγονότα έκαναν τον Μαντέλα μια διόλου συνηθισμένη προσωπικότητα», γράφει η βρετανική εφημερίδα Guardian.
Στη Γαλλία, η αθλητική εφημερίδα L'Équipe ανακοίνωσε το θάνατο του Μαντέλα με μια μαύρη λωρίδα στην πρώτη σελίδα της.
«Με πάθος για τα σπορ, τα οποία χρησιμοποίησε ως στοιχείο ενότητας της Νότιας Αφρικής, ο Νέλσον Μαντέλα ήταν ένα παράδειγμα για πολλούς αθλητές ολόκληρου του κόσμου», υπογραμμίζει η εφημερίδα.
Σε συνέντευξή του στη Le Parisien, ο οικολόγος Νικολά Ιλό είπε ότι βάπτισε το γιο του Νέλσον «προς τιμήν του Μαντέλα».
Πιθανόν επειδή έκλεισαν νωρίς τις σελίδες τους, η Le Figaro δεν αφιερώνει παρά δύο σελίδες στο θάνατο του Μαντέλα ενώ στην πρώτη έκδοσή της η Libération δεν τον αναφέρει καθόλου.
Στον ιστότοπο της Le Monde δημοσιεύεται μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του Μαντέλα με υψωμένη γροθιά και τον τίτλο «Ο Νέλσον Μαντέλα είναι νεκρός».
«Ήρωας της ελευθερίας» ήταν ο τίτλος της ηλεκτρονικής έκδοσης του έγκυρου γερμανικού περιοδικού Der Spiegel. «Με τον Νέλσον Μαντέλα, ο κόσμος έχασε έναν από τους μεγαλύτερους μαχητές εναντίον της καταπίεσης, έναν από τους πολιτικούς αυτού του αιώνα ο οποίος, εξαιτίας της αντίστασής του κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, πέρασε πολλές δεκάδες χρόνια στη φυλακή».
«Ο Νέλσον Μαντέλα είναι νεκρός (1918-2013)» ήταν ο τίτλος της λαϊκής εφημερίδας Bild, ασυνήθιστα λιτός και αυστηρός γι' αυτή την ταμπλόιντ έκδοση.
«Ο πιο ειρηνικός άνθρωπος του κόσμου είναι νεκρός», συνέχιζε η εφημερίδα προσθέτοντας «ο κόσμος πενθεί τον εθνικό ήρωα της Νότιας Αφρικής».
Στην Ισπανία, η El País χαιρέτισε «τον άνδρα που νίκησε το ρατσισμό» και η Corriere della Sera, στην Ιταλία, «έναν ήρωα που έριξε νοκ-άουτ το απαρτχάιντ».
Η El País, η οποία αφιερώνει 13 σελίδες στο θάνατο του Μαντέλα, φιλοξενεί στις στήλες της τον αργεντινο-χιλιανό συγγραφέα Άριελ Ντόρφμαν ο οποίος θυμάται «τον άνθρωπο ο οποίος καλλιεργούσε ένα κήπο στη φυλακή».
«Του άρεσε να φυτεύει και να συλλέγει στη βροχή και στον ήλιο, ξέροντας πως με τον ίδιο τρόπο που ασκούσε έναν ελάχιστο έλεγχο σε ένα μικρό κομμάτι γης, μπορούσε επίσης να ελέγχει την αξιοπρέπειά του, τις αναμνήσεις του και την πίστη στους συντρόφους του», σημειώνει ο κ. Ντόρφμαν.
Η Süddeutsche Zeitung επισημαίνει: «Ο αγωνιστής κατά του απαρτχάιντ ενσάρκωσε μια καινούργια, μια καλύτερη Νότια Αφρική. Η βιογραφία του είναι μοναδική: Ξεκίνησε από την ένοπλη αντίσταση, υπήρξε ο πλέον διάσημος πολιτικός κρατούμενος στον κόσμο και έγινε τελικά πρόεδρος της χώρας του».
Η Die Zeit σημειώνει: «Πέρασε 10.000 μέρες της ζωής του στη φυλακή. Κι όμως δεν θέλησε να εκδικηθεί. Άλλαξε το πρόσωπο της Νότιας Αφρικής, χωρίς όμως να διεκδικήσει το ρόλο του ήρωα».
Πηγή: naftemporiki.gr
